Yeni Hafta

Yazan

Plan yapmadan, aklıma estiği gibi gezmeyi özlemişim. 

Dün sabahın ilerleyen vaktinde, kahvaltıya simit almak için Ege'yle birlikte evden çıktık. Hava da nasıl güzel, ama nasıl güzel! "Bugün Çarşı'ya inebilirmişiz aslında" dedim. Ege "E inelim işte!" dedi.

Öyle ya... Neyi planlayıp, kime haber etmek gerekiyor ki? Hava güzel. Cebimizde paramız var. Simitlerimizi alır, yürüyerek Tarihi Çarşı'ya iner, Asma Altı'nda çay eşliğinde yer, iki gezinir, döneriz dedik. Şansımıza simitlerin de fırından çıkmasına beş dakika vardı. Bir laflarken, zaman aktı ve sıcacık simitlerimizle Çarşı'ya doğru neşe içinde yürüdük.

Pek iyi etmişiz. Şahane yapmışız. Yine yaparız. Akla estiği anda... Bu o kadar tanıdık bir Banu idi ki benim için ve o kadar da eski günlerde hapis kalmış, neredeyse kendini unutturmuş bir Banu. Her anı planlamaktan, yaşamı didiklemek zorunda olmaktan bıkmışım, fark etmeden. Canım ben! Ve canım Ege! İyi ki bana benzeyen huyun ve cesareti örselenmemiş zihninle bana "inelim işte" dedin.

Anlayacağınız, ben bu haftaya içim aydınlanmış olarak başlıyorum. Haftanın ilk işi olarak da bu sabah kurye çağırdım. Çünkü İhsan Oktay Anar kitaplarına yuva bulduk :) (Tabii blogda bu etkinliği paylaşmadığım için denk gelip de okuyan olursa "bu da ne demek" demesin. Kitaplığımdan yine 180 kadar kitap ayırdım. Onları isteyenlere armağan ediyorum. Instagram hesabımdan paylaşıyorum bu etkinliği.) Hem de hemen o gün! Öğleye doğru kurye gelir, yarın öbür gün de kitaplar Antalya'daki yeni evine kavuşur. Sonra kim bilir daha nerelere giderler? Ne macera!

Ben birazdan bu haftanın kitaplarını hazırlayacağım. Bir ara da Hıfzı Topuz kitaplarını Safranbolu Halk Kütüphanesi'ne götürürüm artık bu hafta. Bir iki gün daha zamanınız var yani, eğer niyetliyseniz :)

Haydi bu sabah da böyle...




Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı