İyi ki İncir Reçeli Var

Yazan

Yürüyüşler iyi hoş da bazı manzaralar olmadık şeyleri tetikliyor. Misal dün.

Sabah erken saatte yürüyüşe çıktım yine. Kulağımda sevdiğim şarkılar, o çınar senin, bu erguvan benim gönlümü eyliyordum ki bir harap duvar dibinden fırlamış incir ağacı çarptı gözüme. Sonra gelsin konsun türlü anılar zihnime...

Efendime söyleyeyim Nişantaşı'nda, Suadiye'de, Bostancı'da kaldırımlarda soya soya reçellik ham incir satan Çingeneler'i mi özlemedim -ki o zümrüt yeşillerin yanında ışıl pembe reçellik gül yaprakları da satarlar ille; yoksa Foça'ya gidişlerimizde, mevsimine denk gelmişsek Aşçı Fok'un mutlaka bir kavanoz olsun bana ikram ettiği incir reçelinin kokusunu mu düşlemedim? 

Bellek hem bir mucize hem de acımasız bir kurt içimizde...

Burnumun direği sızlaya sızlaya anneme dert yandım akşam. "Bir kavanoz al çarşıdan, ne olacak?" dedi. Çarşıdan, dükkandan alma incir reçeline burun kıvırmasını bilirdim de ben, ama işte gelin görün ki gurbetlik! 

Bu öğleden önce birkaç iş için dışları çıkmışken, büyük markete uğradım. Neyse ki çocukluğumdan beri reçellerini, marmelatlarını sevdiğim markadan bulabildim. Aman çocuk gibi neşelendim! Ne iyi!

Az önce mis gibi kafeinsiz kahvemi, yanına bir yudum kaymak eklediğim iki zümrüt top incir reçeliyle yudumladım. Eskiler iyi biliyorlarmış bu işleri laf aramızda. İstanbul yeme-içme kültürünün renkli öğelerinden olan kaşık tatlıları hakikaten de damağı yormadan zevk veriyor insana. 

Bu arada hııı, evet. 
Nineler gibi kafeinsiz kahve derdine düştüm artık. 

Geçenlerde öğrendim ki kalbimde ufak bir bombe varmış. Aritmiye neden olabilirmiş ileride, fakat şimdilik arada hafif çarpıntı ile geçiştiriyoruz durumu. Bence iyi götürüyor şekerim. Hal böyle olunca da kendimi teinden, kafeinden mümkün olduğunca uzak tutuyorum şu sıralar. Elinin terazisine b.k atabileceğim bir başka şırfıntı olmadığına göre evde, kenarını kıyısnı hesaplamak da başa düşüyor.

Amaaan neyse...

Mis gibi baygın kokusuyla incir reçeli ziyadesiyle makbule geçti işte. Canıma sağlık.
Hadi bugün de böyle...




Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı