Paris'te Bir Hafta

Yazan

"Ne zaman giderim ki? Ya da gidebilir miyim? Gitme ihtimalim doğarsa, o zaman mı alsam?" gibi türlü yersiz soruyla oyalandım durdum. Oysa kaç senedir yazılmasını beklediğim, basıldığında da müthiş heyecanlandığım bir kitaptı.

Sonunda "Amaaan neyse ne! Ne zamansa o zaman! Ben bu kitabı alacağım" dedim ve basılmasından tam on beş ay sonra, nihayet, Paris Rehberi sevgili Ahmet Öre'nin "Paris'te Bir Hafta" adlı öyküsel gezi rehberini aldım. (Gördüğünüz gibi sadece kitap uğurlamıyorum, kitap da karşılıyorum hala!)

Her ne kadar artık Nice'te yaşayan bir İstanbul sevdalısı olsa da biz Ahmet'i on yıldan daha uzun süre aşkla yaşadığı ve bizlere de doya doya yaşattığı Paris'le özdeş sayıyoruz. Nasıl saymayalım ki? Paris'e ister ilk kez gidecek olunsun ya da tecrübeli bir turist olunsun, kıyı bucak detay detay ve güncel bilgilerle dolu 500'den fazla yazısı olan pariste.net gibi bir web sayfasını yaratması bir yana, yıllardır Paris sokaklarında yaptığı tabanvay turlarını bizlerle internet canlı yayınlarıyla paylaşması başlı başına bir olay. Üstelik çocukluğumdan aşina olduğum o yapmacık olmayan nezaketli ve saygın bir içtenliği yansıtan sohbetiyle sevgili Ahmet'in yeri bende bambaşka.

Bu yüzden Paris'te Bir Hafta'yı almakta bu kadar gecikmemi anlamlandırmakta güçlük çekiyorum. Bir yandan da "her oluş kendi zamanını bekler" düşüncesiyle, kitapla birlikte bir haftalık - Ne bir haftası? !- oldu olacak bir aylık bir Paris seyahatini de kendime çekmiş olmayı ümit ediyorum!

Hepsini değil, ama aldığım bazı yeni kitapları özel ayraçlarımdan biriyle eş görürüm bazen. O kitap ille o ayraçla okunmalıdır. İthafların en güzeline sahip Paris'te Bir Hafta'ya canım İstanbullu ayracımı yaren seçtim. Yine beş ayrı koldan okuduğum vagabond bir dönemimde, Paris'i sözcüklerle gezinmek çok iyi gelecek bana...

Benim gibi inceden Frankofil olun ya da olmayın, ama bence 'görünmez olup -dedikodu için değil- güzel çirkin fark etmeksizin Paris insanlarını uzun uzun, doya doya izleyebilmeyi' hayal eden bu zarif adamın öyküleştirdiği Paris gezi rehberiyle siz de mutlaka tanışın. 






Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı