İçimizdeki Kuş

Yazan

Bazen bir insan ya da geçmişin bir hayaleti, içimizde saklanmış kuşun kanatlarını koparmak için kolladığı fırsatı yakalar. Geçmişin tadı, bunaltısı, huzursuzluğu tüm sahiciliğiyle benliği sarar.

Öyle anlarda içimizde saklanan kuşu korumak görevimizdir. Ve sonra da bir pencereden özgürlüğe salmak. Ne işi var minicik kuşun içimizde? Salalım gitsin!

Neyse...

Bu fotoğrafı Feridun dokuz yıl önce bu günlerde çekmiş. Arşivde denk geldim. Titrekliği hoşuma gitti. Beraber bakalım istedim.

Bugün arşive daldığımda, on yedi yıl önce Hrant Dink'in cenaze kortejindeyken çektiğim fotoğraflar da ilişti gözüme tabii. Ömrümde tanık olduğum en sessiz ve en duygu taşan, saygı taşan kalabalıktı. Unutmam mümkün değil...

Şimdi andım ya, ama niyetim, bir vakitler düşündüğüm gibi, gidenleri gittikleri günle değil de doğdukları günde anmak. Hele ki böyle haince cana kıymalarda o değerli ruh yerine sürekli o kararmış, cinayeti makul bulmuş insanların tesiriyle doluyor kalbimiz. Çok acı... Berbat bir karanlığın mutlaka alt edilmesi gereken aktörleri var şüphesiz. Unutmak mümkün değil. Zaten...

Şimdi tam ifade edemedim düşüncelerimi, farkındayım. Biraz sekteye uğradı zihnim. Sessizlik, kendi halindelik gerekiyor zihne. Kendi içinde konuşa konuşa, zihninde yazı yazarak yürürken, tanışları gözü görmeyen sevgili Ahmet'i daha iyi anlıyorum!

Neyse.

Bugün de böyle...
Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı