Tasnif ve Tasfiye İşleri

Yazan



Bazı şeyler fazla yakından bakınca gayet düzenli geliyor göze. Kadrajı biraz daha geniş alandan ele alınca ise kaos ortaya çıkabiliyor.

Evet. Henüz yaz tatiline çok var, ama bir kez bu kitapların toplanması gerekliliği aklıma düştü ya gece uykudan önce epey bir fasıl zihnimi meşgul edip, uyumamı güçleştirir oldu. Baktım olmayacak, şimdiden tasnif ve tasfiye faslına girişeyim dedim.

Komşu market çalışanları sağ olsunlar pırıl pırıl koliler ayırıyorlar bana. Ben de kitaplarımı ayıklamaya başladım. Benimle kalmasını istediklerim bir tarafa, bağışlayacaklarım bir tarafa... 

Son on dört senedir bu altıncı tasnif-tasfiye kitaplığımın üstünden geçen. Yüzlerce kitabı uğurladım evden. Ne yalan diyeyim, her seferinde de hafifledim.

Eskiden kendi başıma karar veriyordum neyin kalıp, neyin gideceğine. Artık biraz Ege'yi de dahil ediyorum. Dün akşam üstü başladığım bu son operasyonda arada Ege'ye sordum, böyle bir şeyi ileride okumak isteyip istemeyeceğini. Yanıtını kestiriyordum hepsinin. 
Ege "yeah... in a 20 years of time" dedi. Biliyorsunuz Ege Amerikalı :))) Yirmi yıl sonra ancak okumayı düşünebileceği kitapları bu kadar yıl bizim evde tutsak etmek artık doğru gelmiyor.

2018'in son günlerinde de bu konuyu açmıştım, belki hatırlarsınız. "On değil, beş sene önce söylense, “Hadi canım! İnsan kitaplığından vazgeçebilir mi?!” diye hayretler içinde gözlerimi açardım. Hadi saklamayayım; eni konu yargılardım bu fikri. Yargılar ve yadırgardım. Oysa insanın vazgeçmemesi gereken tek şey “kendisi” ve “yolculuğu” gibi geliyor artık…" demiştim.

Bugün de kendimle aynı fikirdeyim. Hatta belki o günkünden de radikal eşikteyim. Mesela dün gece birkaç koli roman paketledim. Ancak şimdi onları da bağışlanacaklar arasına koyma fikri ağır basıyor.

Geçtiğimiz yaz epeyce bir kitabı Safranbolu Halk Kütüphanesi'ne bağışlamıştım. Onlar da bir kadın sığınma evine göndereceklerdi kitapları. Bu yeni ayırdıklarımı ne yapacağıma henüz karar vermedim. Şimdi bir de dönüp, taşınmak üzere paketlediklerimi yeniden incelemem gerekecek.

İyi ki erken başlamışım bu işe.

Hadi neyse...

Umduğumuzdan güzel bir hafta olsun.

Günaydın!
Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı