Üç Kişilik Tekillik

Yazan

Bundan tam on beş ay, on beş gün önce:

"Safranbolu'ya taşınalı tam on beş ay oldu. Sanırım ilk üç aydan sonra günleri saymayı bıraktım. Fakat itiraf etmeliyim ki hala sabah uyandığımda "Safranbolu'dayım" diyorum içimden. İnsanın uyandığı yerin neresi olduğunu aklına getirmemeye başlaması ne kadar zaman alıyor acaba? Bunu fark ettiğimde, not düşeceğim kenara. İnsanlığa fayda olsun..." demişim.

Günümüze baktığımda, Safranbolu'ya taşınalı otuz ay, yirmi gün olmuş. Tabii ki günleri hala saymıyorum. Sorulduğunda, yuvarlak hesap "iki buçuk yıl oldu" diyorum. Ve itiraf etmeliyim ki hala sabah uyandığımda "hmm, Safranbolu'dayım" diyorum içimden.

İnsanın uyandığı yerin neresi olduğunu aklına getirmemeye başlamasının ölçülebilir, öngörülebilir bir zamanı yokmuş. Bunu anladım artık. Zihin, ruh ve beden o yerde armoni içinde ise daha ilk sabahtan oralı gibi hissedebiliyor çünkü insan... Ta 20 Mayıs 2009'ta Foça'da uyandığım sabahtan biliyorum da konuşuyorum.

Neyse...

Diyeceğim o ki... 
Tekilliğimizin içinde "üç kişi" ile yaşıyoruz aslında. 
Zihin, ruh ve beden uyumumuzun mekanda mümkün olduğu, hepimizin kendimize en iyi geldiğimiz halimizde olmamızı dilerim sevgili sevdiklerim.

Bugün de böyle...

Epeyce sosyolog. Biraz biyolojik antropolog. 2004'ten beri yazdığı karafakiden.com 18.12.'23 öncesi arşivi niteliği kazanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Merhaba

Yazan
Resim
Meşguliyet, kölecilik sonrası dönemin ışıltılı sözcüklerinden biri. Öyle de bir tınısı var ki insana kendini böbürlenecek denli önemli hissettiriyor. - Yürüyüşe çıkalım mı? - Meşgulüm canım. Çalışmanın erdem oluşu modern toplumun normu. Başka bir pencereden bakmaya çalıştığım şu günlerde ise çarpıcı bir cümleyle karşılaştım: "Meşgul kalmak, acımızdan uzak kalmanın toplum tarafından kabul edilen bir yöntemi." (Tara Brach) Uzak ya da yakın, sevdiklerim ya da tanış olduklarım, çoğunlukla, ilk taziye konuşmalarında "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.  Devcileyin bir boşluk hissi uyandıran bir soru oldu bu. "Şimdi" ne "yap"acaksın? Hiçbir şey, demek istedim. Ne önemi var?  Bunun yerine "biraz duracağım" demeyi seçtim. Bu kez de, "boş kalma, kendini çok dinleme, kendini meşgul et, hayat devam ediyor" tavsiyeleri aktı. Size bir sır vereyim mi? Yaşayan organizmalar için yaşam hep devam eder. Hücreler belirli bir yaştan sonra sürekli yı
Devamı

Eli Penseli Kız Kardeşlerim

Yazan
Resim
Bugün öğleden sonra Köyiçi'ne doğru kuş üvezi (rowan) avına çıktım.  Kaçamayan bir canlının toplanmasına da av denir mi?  Mantar avı oluyorsa, kuş üvezi avı niye olmasın? İkisi de pek kaçamıyor. Ve bugün öğrendiğim üzere yılın bu zamanında artık turuncu kırmızı tohumları yok denecek kadar azalmış kuş üvezini tespit etmek de en az çam iğneleri altında gizlenmiş mantarları bulmak kadar zor. Evet. Ben bugün öğleden sonra, alet çantasından karga burnu penseyi kapıp çantama attığım gibi, Köyiçi'ne doğru kuş üvezi avına çıktım. Ve maalesef ondan yana elim boş döndüm. Gel gelelim -eski tanıyanlarım bilirler- doğada pazartesi olmayabilir, ama yeni yıl ruhu kesinlikle var. Bir bahçe duvarından dışarı sarkmış, köknara tutunmuş bir sarmaşıktan iki çeyrek dal kırptım. Çeyreğin on sekizde biri kadar ikişer dal da yol kenarında kimsesiz duran, Amerikan fındığı diye bilinen Corylus americana'dan kıtlattım. Bir de kasaba protokolünde fotoğraf verme meraklısı ünsüzler gibi her çalılıkta kar
Devamı

Yara ve Işık

Yazan
Resim
"Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir."  Bu hafta okumaya başladığım kitapta geçiyor bu söz.  Mevlana'nın sözüymüş.  "Yara, ışığın içine sızdığı yerdir" demişler kitaptaki çeviride. Doğu dilinden Batı diline çeviriden tekrar Doğu diline çeviride dönüşüm olağan. Yine de hani Ruiz "Dört Anlaşma"da diyordu ya "Kullandığınız sözcükleri özenle seçin; söz büyüdür" diye...  Öyle bakınca, ilk yazdığım halini daha çok sevdim ben. "Aldığın yara, ışığın sana akacağı yerdir." Amenna.
Devamı